Αμπάουτ

Οι Mummrah είναι μια DIY μπάντα η οποία ξεκίνησε στα τέλη του 2012 στην Θεσσαλονίκη από τέσσερα άτομα τα οποία κινούνταν στα πλαίσια του ευρύτερου α/α χώρου, ο καθένας με τον δικό του τρόπο σκέψης και αντίληψης. Κάναμε τα πρώτα μας live στις αρχές του 2013 και από τότε συνεχίζουμε στηρίζοντας αυτό-οργανωμένους χώρους και καταλήψεις. Η μουσική μας προς το παρόν μπορεί να χαρακτηριστεί ως hardcore/crust/post/punk/stοner, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο και με την πιθανότητα να εξερευνήσουμε πολλά ακόμη ήδη μουσικής. Άλλωστε η μουσική δεν μένει ποτέ στάσιμη, συνεχώς εμπλουτίζεται από καινούριες ιδέες και ήχους. Από το 2013 και μετά από εναλλαγή κάποιων χώρων για πρόβες, καταλήξαμε και συμμετέχουμε στο αυτό-οργανωμένο στούντιο «Μηχανή».
Η απόφασή μας να είμαστε μια DIY μπάντα είναι ξεκάθαρα πολιτική και συμβαδίζει με τις υπόλοιπες επιλογές μας ως πολιτικά υποκείμενα, όσο αυτό το σάπιο σύστημα μάς το επιτρέπει. Έτσι λοιπόν η στάση μας αυτή σημαίνει πως είμαστε ενάντια σε όποια λογική εμπορευματοποίησης της μουσικής μας, όπως στεκόμαστε ενάντια στην εμπορευματοποίηση της ζωής μας. Σημαίνει πως εχθρευόμαστε την μουσική βιομηχανία και τους όρους «καλλιτέχνης», copyright και λοιπές τέτοιες αηδίες που διέπονται από το πνεύμα της αγοράς και της πώλησης ενός πράγματος που από την φύση του δημιουργήθηκε για να είναι ελεύθερο και προσιτό σε όλους, την μουσική.
Επιπλέον, ενάντια στην σαπίλα των διαμεσολαβημένων διασκεδάσεων και των ταξικών διαχωρισμών που επιβάλουν μέρη όπως μουσικές σκηνές και μαγαζιά με είσοδο, επιλέγουμε να στηρίζουμε και να υπερασπιζόμαστε αυτό-οργανωμένους χώρους και κοινωνικά κέντρα. Οι χώροι αυτοί είναι για εμάς ένα πρόταγμα και ένα παράδειγμα αλληλεγγύης και συντροφικότητας, αντι-ιεραρχίας και δράσης προς έναν άλλο κόσμο, ελεύθερο χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.
Ακόμα, αντιλαμβανόμενοι τους εαυτούς μας ως ενεργά πολιτικά υποκείμενα που βιώνουμε καθημερινά την εκμετάλλευση, επιλέγουμε να στηρίζουμε συναυλίες ενίσχυσης κοινωνικών αγώνων και συντρόφων όπου υπάρχει ανάγκη, στεκόμενοι αλληλέγγυοι σε οποιοδήποτε αδιαμεσολάβητη δράση των από τα κάτω.

Λίγα λόγια για το DIY:

Η έννοια της αυτό-οργάνωσης στην μουσική (αλλά και τους άλλους τρόπους έκφρασης), του Do It Yourself, δυστυχώς έχει παρεξηγηθεί από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που το στηρίζει. Υπάρχει μια γενική εντύπωση πως ένα DIY live πχ, είναι μια τζάμπα συναυλία, ένας ανέξοδος εναλλακτικός τρόπος διασκέδασης για ένα λιγότερο ευρύ και επιφανειακά πιο πολιτικοποιημένο κοινό. Η παρεξήγηση αυτή έχει οδηγήσει στην παρακμή του DIY μουσικού χώρου στην Ελλάδα και στον περιορισμό του σε κάποια λίγα μουσικά στέκια και σε ακόμη λιγότερες λοιπές μουσικές υποδομές. Ακόμη όμως και αυτοί οι χώροι πέφτουν σε αντιφάσεις σχετικά με το τι είναι DIY και, κυρίως, τι δεν είναι. Συχνά μοναδικό κριτήριο για μια μπάντα είναι το αν έχει παίξει ή όχι σε κάποιο μαγαζί με αντίτιμο κλπ. Αυτός ο περιορισμός μπορεί να φέρει σε πολύ δύσκολη θέση μια πολιτική μπάντα η οποία όμως δεν διαθέτει οικονομικούς πόρους και πρέπει να πληρώνει τα έξοδά της (πρόβες, εξοπλισμός κλπ), ενώ παρ’ όλα αυτά έχει την διάθεση να στηρίξει κινηματικές συναυλίες. Κι αυτό είναι μόνο ένα από τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει η λάθος αντίληψη σχετικά με το DIY.
To DIY, για να λειτουργήσει σωστά και να αποτελέσει πραγματικά μια αντιπρόταση (αλλά κυρίως μια πολεμική) στην σαπίλα της μουσικής βιομηχανίας, πρέπει να παίρνει την μορφή ενός δικτύου. Ενός δικτύου ευρύτατου που θα το αποτελούν τόσο συναυλιακοί χώροι, όσο και αυτό-οργανωμένα προβάδικα. Στούντιο ηχογραφήσεων και πάγκοι με distro. Να υπάρχουν συνεχείς δραστηριότητες οικονομικής ενίσχυσης και το δίκτυο να αυτό-τροφοδοτείται Όλα αυτά θα πρέπει να λειτουργούν αρμονικά μεταξύ τους ούτως ώστε να αλληλοκαλύπτονται όλες οι ανάγκες του DIY και να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις και τα αδιέξοδα. Μια μπάντα, ένας χώρος, μια υποδομή που χρειάζεται να βάλει πολλά λεφτά από την τσέπη του/ της για να συνεχίσει να υπάρχει, σίγουρα μπορεί να μπει στο λούκι να σκεφτεί την οικονομική επιβίωσή της με όρους που μπορεί να είναι έξω από τα DIY πλαίσια.
Πάνω απ’ όλα όμως, το DIY είναι ένα τρόπος σκέψης και μια αντίληψη ζωής η οποία πρέπει να διέπει τόσο αυτούς που ασχολούνται ενεργά με αυτό το δίκτυο, όσο και αυτούς που το στηρίζουν. Οι λογικές ανάθεσης και η έλλειψη σεβασμού για τον καταβαλλόμενο κόπο(έλα μωρέ θα μαζέψουν οι διοργανωτές τα σκουπίδια κλπ) πρέπει να εκλείψουν, όχι μόνο από τις ψυχαγωγικές δραστηριότητές μας αλλά και από την ζωή μας γενικότερα. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμία αρχή, δεν βασιζόμαστε σε κανέναν υπεύθυνο, παίρνουμε την ζωή μας στα χέρια μας. Αυτό είναι το DIY.